Żurawka

 

Kilkadziesiąt gatunków z tego rodzaju występuje w górzystych terenach Ameryki Północnej. Na ogrodach uprawia się liczne odmiany mieszańcowe pochodzące od Heuchera cylindrica, Heuchera micrantha, Heuchera sanguinea i innych. Wszystkie są kępiastymi bylinami ozdobnymi przede wszystkim dzięki liściom. Długoogonkowe, okrągłe lub sercowate, mające od ośmiu do dwunastu centymetrów średnicy, klapowane i ząbkowane liście mogą być wielobarwne, różowe lub czerwone, zebrane w wąskie grona lub wiechy – u większości odmian bez większego znaczenia.

Z nowszych, ciekawszych odmian warto do ogrodu wprowadzić:

Blackberry Jam – liście faliste, do dziesięciu centymetrów średnicy, bardzo ciemne, w wierzchu barwy śliwkowej w srebrne plamy, spód nieco buraczkowy.

Citronelle – liście jednolicie cytrynowe, starsze nieco bardziej żółte.

Creme Brulee – liście duże, do około dwunastu centymetrów średnicy, nowo wyrastające ceglasto-czerwone, później bledną, przejmując barwy pomarańczowe, oliwkowe i żółte.

Green Spice – liście z brązowo-zielonym unerwieniem na srebrzystym tle blaszki. Młode liście mają więszy kontrast barw.

Żurawki należą do tak zwanego podstawowego doboru roślina na rabaty. Ponieważ tworzą gęste, wypukłe kępy, powinny rosnąć na skraju rabat, gdzie zachowają właściwy pokrój i barwy. Mogą rosnąć również na obrzeżach krzewów czy iglaków, ale od nasłonecznionej strony i raczej pojedynczo, w bezpiecznej odległości od wyższych roślin. Dobrze rosną na każdej, próchniczej, latem dość wilgotnej glebie. Zimują bez problemów, lecz starsze kępy traca wigor i należy je dzielić. Dobrze jest rok wcześniej zasypać wnętrze kępy kompostem, aby pobudzić nasady pędów do wytwarzana korzeni. Odmiany mnoży się wyłącznie przez podział, najlepiej wczesną wiosną.