Miskant chiński pochodzi z południowo-wschodniej części Chin i Japonii. Mocna, trzcinowata, kępiasta, do dwóch metrów wysoka trawa o równowąskich, liście o szerokości od dwóch do trzech centymetrów, kwiatostany o długości czterdziestu centymetrów, składają się z miękko owłosionych kłosków (kwitnie jesienią). W uprawie kilkadziesiąt odmian różniących się (czasami nieznacznie) wysokością i barwą liści.
Miskanty sadzi się na większych rabatach, pod ścianami i płotami, soliterowo na trawnikach, wrzosowiskach i nad brzegami zbiorników wodnych. W ogrodach naturalistycznych powinny się znaleźć z racji niewielkich wymagań i żywotności. Potrzebują stanowisk w pełnym słońcu i lekkiej, przepuszczalnej, próchniczej i umiarkowania wilgotnej glebie. Większe, rozrośnięte kępy są ozdobne nawet na tle śniegu. Miskanty sadzi się, a także wykopuje w calu rozmnożenia wyłącznie wiosną, w chwili rozpoczęcia wegetacji. Bryła korzeniowa jest bardzo trudna do podziału i często robi się to za pomocą siekiery. Młode rośliny na pierwszą zimę można podsypać kopczykiem kory lub kompostu.
Na naszym rynku dostępne są między innymi:
Cabaret – liście do trzech centymetrów szerokie, wewnątrz białe z ciemnozielonymi brzegami.
Cosmopolitan – liście do trzech centymetrów szerokie, ciemnozielone z białymi brzegami.
Flamingo – ozdobny z różowo-bordowej barwy kwiatostanu.
Ghana – liście pod koniec lata przebarwiają się w ceglaste i czerwone odcienie.
Giraffe – liście malowniczo przewieszające się, w szerokie, poprzeczne, żółte paski.
Goldfeder – liście w podłużne, żółte paski. Rzadko spotykana odmiana.
Little Zebra – do 1.2 metra wysokości. Liście wąskie w kremowe, poprzeczne paski.
Malepartus – wysoki na ponad dwa metry. Wiechy najpierw bordowe, później srebrzyste. Jedna z ładniejszych odmian.
Strictus – liście sztywne, wzniesione, w poprzeczne, żółte paski.
Variegatus – liście na około dwa centymetry szerokie w podłużne, kremowo-białe o różnej szerokości paski.
Leave a Reply